102

 Bu kesret âlemin seyrân eyledim

Sabırdan bir büyük kâr bulamadım

Gezdim çâr-kûşeyi devrân eyledim  

Sabırdan bir büyük kâr bulamadım

Bir sözünde sâdık yâr bulamadım

Sûret-i beşerde kaldım nikâbda        

Sebu'l-Mesânî'de ümmü'l-kitâbda   

Bend oldu sefînem kaldı girdâbda   

Sabırdan bir büyük kâr bulamadım

Bir sözünde sâdık yâr bulamadım

Bir zamân bekledim gülşen bâğını

Göremedim andelîbin çağını

Cânân çekmiş gider yar otağını

Sabırdan bir büyük kâr bulamadım

Bir sözünde sâdık yâr bulamadım

Ötmez cân bülbülü açılmaz güller

Bozuktur perdeler kırılmış teller

Gideceğim yâre bağlanmış yollar

Sabırdan bir büyük kâr bulamadım

Bir sözünde sâdık yâr bulamadım

Kahramân olanlar hasmını basdı

Kemân-keş olanlar yayını asdı           

Bilmem nedir bende feleğin kasdı

Sabırdan bir büyük kâr bulamadım

Bir sözünde sâdık yâr bulamadım

Beni taşlamayın cânım kardaşlar

Dokunur başıza attığız taşlar

Hazret-i Hak kendi bildiğin işler

Sabırdan bir büyük kâr bulamadım

Bir sözünde sâdık yâr bulamadım

Sâlih gibi vardır çok ehl-i diller          

Pîr-i Sâmî bahçesinde bülbüller

Solmaz şükûfeler dikensiz güller       

Hîç bir goncasında hâr bulamadım  

Sâmî gibi sâdık yâr bulamadım

103

Nefha-i Rahmânîden açıldı meydân-ı  adem               

Kâf u nûn emriyle giydi şekl-i elvânı adem  

Mebdei âlem-nümâdır mazhar-ı esrâr-ı Hakk            

Nefy ü isbât eylemekdir an-be-an şân-ı adem            

Nûr-ı Ekrem Rûh-ı A'zam Akl-ı Küllî hem Kalem      

Bunların emriyledir hükm ile fermân-ı adem

Ma'den-i kevn ü mekândır hem o bahrin mâdeni      

Sırr-ı mektûm-ı ezeldir sun'-ı Rahmânî adem             

Kimini eyler gedâ kimini dehre şâh eder       

Her birin bir fen ile eyler yine fânî adem       

Ceng eder gavgâ eder (ol) sonra yine sulh eder          

Akıtır bir lahzada deryâ gibi kanı adem         

Bir taraftan var eder ol bir taraftan yok eder

Doğurur besler kılar yer ile yeksânı adem     

Mihr ü mâh arz u semâvât  râm olunmuş emrine      

Zâhiri Settârı  ismin bahri ummânı adem     

İsm-i zâtın mazharı "Fevka'l-ulâ-tahte's-serâ"           

Zîr ü bâlâ hep ma'âdin bahrinin kânı adem 

Âlemi kılmış ihâtâ mecmaü'l-bahreyn odur 

Kâfirin küfrü kamu ebrârın îmânı adem        

Kabza-i kudrettedir bahs eylemek mümkün değil    

Bahr-ı zâtın katresidir sırr-ı Sübhânî adem  

Câmiü'l-bahr-ı sıfâttır nüsha-i kübrâdır ol    

Gösterir her bir sıfâttan türlü elvânı adem

Kesret ehlinin fenâsı vahdet ehline bekâ      

Perverîşi hem hayâtı nimeti nânı adem         

Hem ecel derdine dermân bulmadı Lokman Hekîm

Zâhir ü bâtın kamunun oldu dermânı adem

Ehl-i hikmet zerre denli bilmedi ahvâlini     

Kimseye bildirmedi sırrını pinhânî adem     

Sağı cennet solu duzah batnı haşrin aynıdır

Andadır yevmü'l-hisâbın vezni mîzânı adem              

Benliğin şehrin harâb et lâ-mekân şehrine gir            

Sırr-ı Hakk'ın mahremi ol eyle seyrânı adem              

Yok olacak benliğindir eylegil mahv-ı vücud               

Sırfa ergür kalbini ol ehl-i şübbân-ı adem     

Aç basîret gözlerin seyr et fenâ gülzârını       

Açılır bunca şükûfu gülü reyhân-ı adem        

Âlem-i gaybın vücûdun cümle eyler âşikâr  

Cennetü'l-Me'vâ misâli arz eder anı adem    

Durmaz işler kârbânı bir taraftan var olur     

Bir taraftan cezb eder aslına sultân-ı adem  

"Küllü şey'in hâlikun" fermânını icrâ eder    

İki yüzden celb eder aslına insânı adem        

Gir adem şehrine ey dil hikmet-i Yezdâna bak           

Âlem-i mülk-i bekâdır sanma kim fânî adem              

"Küllü şey'in yerciu" aslına ric'at ettirir          

Bir delîl-i pîşvâdır peyk-i Yezdân-ı adem      

Hâfız ismin mazharıdır hep hazâin andadır 

Câmiü'l-esmâ müsemmâ mârifet-kânı adem              

Her ne var arz u semâda halk olan eşyâların

Kıldı cümlesin ihâta hısnı derbânı adem      

Ol nazargâh-ı Hudâ'dır beyt-i kübrâ andadır              

Hem zuhûr (-ı) "küntü kenz"  den oldu a'yânı adem 

Bir muhît-i bahr-ı a'zam mevci deryâlar gibi               

Âleme verir hayâtı subhı mihrân-ı adem      

Ârif ölmekten kaçar mı cânını cânân alır

Kurtarır ağyâr elinden anı şîrân-ı adem         

Sırr-ı "mûtû" zümre-i âşıkların bayrâmıdır   

Devlet-i mülk-i bekâdır semti seyrânı adem               

Gaflet ehli yüz çevirir eyler andan nefreti

Bilmez arkasından alır bâr-ı gîrânı adem      

Her belâ-yı renci mihnetten anı eyler halâs 

Ehl-i derdin derdlerinin oldu Lokmânı adem

Rûz u şeb cehd et birâder sen seni yok idegör             

Mâsivânın zulmetinin mâh-ı tâbânı adem   

İşbu deryâlar adem şehrinde bil bir katredir               

Yokdurur hergiz nihâyet haddi pâyânı adem              

İşbu dehrin şöhretine şânına aldanma kim

Bî-hayât olur kamusu vermese cânı adem    

Varlığın sonu fenâdır yokluğun sonu bekâ

Her kemâle irgürür bil cümle noksânı adem

Varlığın cümle ademden almadın mı ey püser           

Gelmedin mi bu cihân mülküne üryân-ı adem           

Harfi savtı olmayan bir mekteb-i ulyâdır ol 

Bunca elfâzın kamu hubb-ı suhandânı adem              

Vâsıta oldu arada Hazret-i Rûhu'l-emîn        

"Kenz-i Mahfî"den zuhûru Kâf-ı Kur'ân'ı adem           

Zâhirâ derler adem şehrinde birşey yokdurur             

Nerden aldı bu kadar dürr-i Bedahşan'ı adem            

İns ü cin vahşî tuyûra hükm eden bir serveri              

Âhiri gör n'etti tahtıyla Süleymân'ı adem     

Kuvvetine mâlına mağrûr olanlar n'oldular

Koydu yerler altına birçok Nerimân'ı adem  

Bunca davâ-yı enâniyet edenler n'oldular    

N'etti Firavn ile bunca ehl-i tuğyânı adem   

Âlem-i kesrette çok elvân sûret gösterir        

Vahdet içre cân ilinin cümle cânânı adem

Ehl-i vahdet zümresinin yolları andan geçer

Herbirine giydirir esvâb-ı nûrânî adem         

Her sıfattan günde yüz bin türlü revnak gösterir       

Hem semânın hâveri dehrin gülistânı adem               

Irgalandıkça muattar zülfünün her mûyları 

Tenlere verir hayâtı bûy-ı rindânı adem        

Sahn u sahrâya hayâtı irgürüp bâd-ı sabâ     

Arz olur cennet misâli bâğ u bostânı adem

Bir zamânİsmâîl-âsâ bir Halîl'e ol püser       

İnkıyâd et nefs-i kebşi eyle kurbân-ı adem  

El çekip ağ u karadan farîg u âsûde ol             

Nefsi katl et terk-i terk et eyle Süleyman-ı  adem      

Tâlib-i dînâr olup aldanma dünyâ mâlına    

Berri  bahri (bî) nihâyet dürrü mercânı adem             

Ölmeseydi birbirin yerdi cihân halkı kamu

Hazret-i Hakk'ın bize bu âlî-ihsânı adem     

Bu cihân gülzârının bünyâdına oldur sebeb

İlm-i hikmet şehrinin şems-i şebistânı adem             

Derdine sabr eyle dehrin Hazret-i Eyyûb gibi            

Bir zamân Yûsuf oluben bekle zindân-ı adem

Tîğ-ı cellâd gamzesi bir anda yüz bin kan eder           

Âlem-i mülk-i fenânın şâh-ı merdânı adem 

Goncadan yüz gösterir bülbülleri feryâd eder

Doldurup bûy-ı Muhammed'le gülistânı adem          

Hüsnünü arz eyleyip âşıkların cânın alır       

Berk urup vahdet yüzünden nûr-ı lem'ânı adem       

Ref edip kesret hicâbın gir muhabbet şehrine            

Gir velîler gönlüne seyr eyle gülşan-ı adem 

Cennetü'l-Huld içre zevk eder iken Âdem Ata            

İftirâk iline saldı Anı şeytân-ı adem

Hazret-i Mûsâ elinde bir dıraht iken asâ       

Sâhirin sihrine karşı kıldı su'bân-ı adem       

Şübheden kurtarmak için ol zamânın halkını

Batn-ı Meryem'den kılıp nutk-ı Mesîhânı adem        

Âlem-i amâda  iken cümle esmâlar tamam  

Nûr-ı Ahmed'den zuhûra geldi ayân-ı adem

Bir elinde var hayâtı bir elinde zehr-i mâr    

Hiç elinden kurtuluşun var mı imkânı adem

Kalbini pâk eyle kim Hak'tan sanâ mihmân gele       

Bir gün olur olacaksın sen de mihmân-ı adem

Gelmeseydi âleme Ol kâinâtın mefhari          

Hızra içirmezdi katre âb-ı hayâtı adem          

Cümle âlem hüsnünün meftûnu olmuşken anın        

Kul olup sattırmadı mı Şâh-ı Ken'ân'ı adem

Öyle bir sultâna hâdim olmuşuz ne gam bize             

Pîr-i Sâmi olmuş iken şîr-i garrân-i adem      

Ol adem şehrinde kurmuştur velâyet tahtını              

Cezb eder mülk-i bekâya cümle yârânı adem              

Tende lahmi Sâlih'in eşyâda sehmi kalmadı

Murg-ı cânı per açıp kılmakta cevlân-ı adem