126

 Hakîkat şehrinde bir güzel gördüm

Bir göreni göremedim ne çâre

Sevdâ-yı aşkından yanıp kül oldum

Bir bilen yok soramadım ne çâre

Bir zamân bekledim Leylâ dağını

Bir zâman bekledim gül budağını

Bir zamân bekledim yâr otağını

Vâsıl-ı yâr olamadım ne çâre              

Andelîbin işi âh u zâr olur    

O nasıl güldür ki tezce hâr olur          

Bir gönül kul olur gâh hünkâr olur    

Ben bu sırra eremedim ne çâre

Bir gülün ki hârı vardır yâr demem

Kansız dîdelere âh u zâr demem       

Yüzünü görmeden yârim var demem

Ben bu yâri bulamadım ne çâre

Niceleri yâr der gönlü binâda

Niceleri yâr der gönlü zinâda

Nicesinin gönlü  bey' ü şirâ'da           

Bu yâr kimdir bilemedim ne çâre

Duydum ki yârimin yeri Kâf imiş      

Dillerde söylenen kuru  lâf imiş

Aslını sorarsan "nûn" u "kâf" imiş     

Pâyine yüz süremedim ne çâre          

Meded Pîr-i Sâmî bir gör hâlimi

Bu Sâlih'e çok ettiler zulümi

Aç  vuslat perdesin göster gülümi

Çok ağladım gülemedim ne çâre

127

"Hû" deyip devrâna geldim bu cihâne çâre ne

Çok zamândır hâdim oldum ben bu hâne çâre ne

Dört anâsırla mürekkeb mâyemiz derttir bizim

Hicr ile döndü elif kaddim kemâne çâre ne  

Arayıp "yüz elli" de "yüz üç" makâmın bulmuşam

Anın için düşmüşem âh u figâne çâre ne

"Otuz iki"nin "otuz iki" kapısı vardurur

Otuz iki hâdimi var hâricâne çâre ne

Hem otuz iki hükümdâr her tarafta hükm eder

Hizmeti zordur buların sâdıkâne çâre ne

Olmadı dil şehri aslâ mekr-i tûfândan halâs

Girmedi asla sefînem bahr-i âne çâre ne       

Bu cihan halkını gördüm cümlesi hizmettedir

Her birini gezdiribdir âb u dâne çâre ne        

Gel hakîkatle nazar kıl bu cihânın halkına

Cümlesinin dirliği ceng ü cidâldir çâre ne     

"fakrî fahrî" ihtiyâr et sen sana gel ey gönül

Gel Hak'ı sen sende bul gitme yabane çâre ne

Gir muhabbet âlemine giy melâmet hırkasın              

Halkı koy desin sana olmuş dîvâne çâre ne

Her kazâ çevgânına karşı duran bir ben miyim          

İşte geldim âhiri dârü'l-emâne çâre ne

Ma'şûkun cevri tükenmez hem belâsı âşıkın

Dûd-ı âhım erdi heft-âsumâne çâre ne          

Halk-ı âlem cümlesi mir'âtım olmuştur benim          

Seyr ederim her taraftan yane yane çâre ne

Her ne var a'lâ vü esfel hep sıfâtımdır benim

Ger akıllı ger dîvâne câhilâne çâre ne

Bir acâib bahre düştüm âbı yok tûfânı çok

Gelmişim ihlâs ile sen keştibâne çâre ne       

Pîr-i Sâmi gibi şâha eylemişem bîati

Girmişem dergâh-ı pîre âşıkâne çâre ne

Gel yeter ağlatma şâhım bu zaîf bî-çâreni

Ağlamaktan eşk-i çeşmim döndü kane çâre ne           

Darb-ı bahrân târih-i tevellüdüm olmuş benim         

Müddet-i ömrüm erişti şimdi câne çâre ne

Sâlihem senden murâdım "fakrî fahrî" dir benim      

Yok huzûr ile yüzüm varam dîvâne çâre ne

128

Mâlikimin mülküne mihmân oluram kime ne

Sâni'in  sun'un görüp hayrân oluram kime ne

Gâh oturup derd evinde beklerem Eyyûb gibi

Dost yolunda cân verip kurbân oluram kime ne

Gâh olur perrende-vârî seyr ederem âlemi   

Gâh durup bir  kûşede pinhân oluram kime ne          

Gâh firâk-ı hasret-i yâr ile mahzûn oluram   

Gâh açılıp gül gibi handân oluram kime ne

Gâh oluram çok muhannet bir megesten korkaram       

Gâh olur ki bir kagan arslan oluram kime ne               

Gâh olur eğnime şâldan giyerem atlas harîr 

Gâh olur ki soyunup uryân oluram kime ne

Gâh Nesîmî-veş bu cismim cildini üzdürürem            

Her belâ çevgânına kalkan oluram kime ne 

Ümmîyem ben zerre denli ilme yoktur tâkatim         

Gâh olur ilm ile bî-pâyân oluram kime ne     

Gâh giderem halk içinde lâübâlî söylerem

Gâh huzûr-ı pîre varıp fân'oluram kime ne   

Gâh girip bâzâr-ı aşk içre oluram muhtesib13

Hakkı bâtıldan seçip irfân oluram kime ne

Gâh olur ehl-i cehennem yakaram bu âlemi

Gâh behişte hûrî vü gılmân oluram kime ne

Gâh girip zindân içinde beklerem Yûsuf gibi

Mısr-ı dilde gâhi de sultân oluram kime ne  

Gâh gönül bahri coşup ağzım döker dürdâneler         

Gâh olur bildiklerim nisyân oluram kime ne

Pîr-i Sâmî şeyhimizdir ben bir ednâ Sâlihem              

Sâyesinde vâsıl-ı cânân oluram kime ne

129

Bir kimseye kim yâr ola tevfîk-i hidâyet        

İrfân ile deryâ oluben kalbi coşar da

Gönlünde tulû' eyler anın aşk u muhabbet  

Görün nice mahbûb-ı Hudâ var bu beşerde 

Sevdim seni seydâ-yı cihân hayır ve şerde

Bir yerde ki gül yoktur o gülşâneye varmam

Hem sohbet-i pîr olmadığı hâneye varmam

Aşk ehlinin ahvâlini pervâneye sormam

Âşık olanın ciğeri yanar da pişer de

Sevdim seni seydâ-yı cihân hayır ve şerde

Bu girye-i nâlânıma kıl merhamet ey şâh     

Pek güç bulunur sen gibi bir  ârif-i billah      

Öğmüş de yaratmış seni Ol Hazret-i Allah

Görün nice mahbûb-ı Hudâ var bu beşerde

Sevdim seni seydâ-yı cihân hayır ve şerde

Ey zühd ile veren bana tebşîre-i cennet        

Biz münkir-i Mevlâ değiliz nâra ne minnet  

Âşık olanın maksûdu matlûbesi rü'yet

Görün nice mahbûb-ı Hudâ var bu beşerde 

Sevdim seni seydâ-yı cihân hayır ve şerde

Göster bana sensiz yeri ey Hazret-i Mevlâ

Bir yerde ki sen varsın o yer hep bana me'vâ               

Aşkını vezîr eyledi gör hüsnünü Leylâ

Görün nice mahbûb-ı Hudâ var bu beşerde

Sevdim seni seydâ-yı cihân hayır ve şerde

Kim şeyhini Hak bilmedi Hakk'ı dahi bilmez

Yok eylemeyen varını maksûduna ermez      

Sâmî gibi bir âşık-ı Yezdân ele girmez            

Görün nice mahbûb-ı Hudâ var bu beşerde

Sevdim seni  seydâ-yı cihân hayır ve şerde

Sâlih tutagör sıdk ile sen dâmen-i Pîri            

Bu asrın Odur kâmili hem kutbu emîri

Hem şehr-i hakîkat ilinin mâh-ı münîri         

Görün nice mahbûb-ı Hudâ var bu beşerde

Sevdim seni seydâ-yı cihân hayır ve şerde