EFENDİM

27 Ramazan 1418'de Hâkk'a yürüdün

Şimdi hangi ihvan dayanır bu ayrılığa?

Geldin ağlattın Kulu'ya

Gittin ağlattın Mevlâ'ya.

Hayır efendim hayır

Yas değil bizim bu hâlimiz

Anadan, babadan daha şefkatliydin bize

Hem öksüz, hem yetim kaldık şimdi biz.

Gözümüz gönlümüz ağlıyorsa eğer

Sadrımıza ektiğin aşk ateşindendir.

Firakımız büyük, hüznümüz büyük

Efendim sen ölmedin, ölemezsin.

Bizim firakımız, efendim senin yâre vuslatın

Vasıl-ı yâr oldu, hazreti Abdurrahim Reyhan.

Mevlâm bizi ayırmasın, Reyhan'ın yolundan

Şefaatini taleb ederiz biz hazreti Reyhan'dan.

Ya Rab'bi, sana lâyık kul olamadım

Habibine lâyık bir ümmet olamadım

Reyhan hz.ne lâyık ihvan olamadım

Yine de Reyhan katında ihvan adım

Hz. Habibin katında ümmettir adım

Rabbim katında günahkâr kul adım.

Efendim demiştim bu Cuma gecesi, kalbimden

Kalbim katılaştı, ağlayamıyorum bilmem neden

O gece terki diyâr eyleyip, gitmişsin dünyadan

Kalblerimiz ağlıyor, şimdi sana derinden.

Asla yas değil bizimki, Sen Hâkka kavuştun diye

Sadrımıza ektiğin aşkı muhabbettir bu diye

Gözümüz, gönlümüz ağlıyor bizim efendim

Öksüz, yetim kaldı cemi ihvan diye diye.

Hangi ihvan dayanır bu ayrılığa

Geldin ağlattın, gittin ağlattın

Birgün olur biz de geliriz

Vasıl-ı Reyhan oluruz biz.

Bir dileğim var benim efendim

Sana lâyık bir evlat olmaktır

Vesileyi şehadetle, huzuruna varmaktır.

Ey efendim vuslâtın yaktı bizi

Vuslâtın değil, firâkın yaktı bizi

Ateş, nâr yakmaz, yakamaz bizi

Firâkın acısı yaktı hepimizi.

Hangi ihvan dayanır sensizliğe?

Geldin ağlattın, gittin ağlattın.

Kalbimdeki boşluk seninle dolmuştu

Aşkı, muhabbeti sen vermiştin

Hâkkı, habibini sen sevdirmiştin.

Bizim sevgimiz nedir, senin sevgin yanında

Sen bizi canından çok sevmiştin

Cümle ihvanın sevgisini toplasam

Senin ihvana sevginin yanında

Deryada bir katre değil midir?

Seven sevgiliye kavuştu

Sevenden can isteyen sevgili olur mu?

Canından geçemeyen seven olur mu?

Şeb-i Aruz senin içindir efendim

Birgün olur bizde vasılı Reyhan oluruz.

Tez çağır efendim, vuslâta erelim

Hasretine yürek dayanmıyor efendim.

Ağlamamak elde değil, değil

Ağlarız, ağlayacağız efendim

Ağlamak ta bir büyük nimet

Bir büyük nimet yolun efendim

Çok büyük nimet yolun efendim.

Katı kalblerimizi Sen yumuşattın

Gittin O sevgili dostuna gittin

27 Ramazan 1418 gece yarısı

Dost dost gel dedi, seni istedi efendim

Bizi öksüz, yetim bırakıp gittin

Ağlamamak elde değil, değil efendim.

Kılıç kınından çıktı, seven sevgiliye gitti

İhvan Erzincan'a, efendim Hâkka gitti,

Senden önce ömrüm hep boşa gitti.

Rabbimi seninle bildim

Habibinin yoluna seninle girdim

Peygamberimi sen sevdirdin

Dostumu, düşmanımı sayende bildim

Seni Rabbimle, hep Rabbimle bildim efendim

Vuslâtında önce de, sonra da Rabbimleydin efendim.

Hâk'tan alıp, halka veren sensin

Halkı alıp Hâkka götüren sensin

İhvan Abdullah nasıl öder senin hakkını?

Senin hakkın ödenir mi efendim?

Kutbul zaman, kutbul aktab sendin

Cemi ihvanın sadrına aşkı sen ektin

Birgün olur biz de vuslâta ereriz

Birgün gelir vasılı Reyhan oluruz biz

Allah bizi yolundan ayırmasın efendim

Şefaatine bizi nâil eylesin EFENDİM.

28 Ocak 1998,   23.15

Abdullah İHVAN